Béa Verheul maakt speciaal labyrint in Ruurlose muziekkoepel

RUURLO – Voor het derde jaar op rij verbinden negen kunstenaars uit Ruurlo, Halle, Hengelo en Zelhem zich en treden samen naar buiten onder de naam KunstOogst. De hele maand augustus staan de deuren van hun ateliers op zaterdag en zondag van 11.00 tot 17.00 uur open voor bezoekers. Béa Verheul (84) is één van de deelnemende kunstenaars en heeft dit jaar als afsluiting van haar jarenlange verblijf in Ruurlo, speciaal voor KunstOogst, een labyrint in de muziekkoepel vlak voor haar woonhuis aan de Domineesteeg in Ruurlo gemaakt. Op het grasveld vóór de koepel zal zij bij droog weer nog een labyrint uitleggen. Tijdens de open dagen van KunstOogst kunnen bezoekers dan beide labyrinten lopen en ervaren. 

Door Jan Hendriksen

Op zondag 6 en zondag 20 augustus om 16.00 uur, in Galerie M 22738 van Béa Verheul, houdt Robbert Jan du Rieux een korte lezing over het labyrint. Aansluitend, om 16.30 uur, kunnen bezoekers het tekenen van een labyrint ervaren en onder zijn begeleiding zijn labyrint lopen. Béa Verheul werkte vanaf haar laatste jaar aan de kunstacademie (1993 AKI – Enschede) aan het thema labyrint met als basis de grote doolhof in Ruurlo. “Maar een doolhof is geen labyrint. In een doolhof is de weg minder belangrijk dan het doel, het vinden van de uitgang of het middelpunt met vaak een attractie. In een labyrint is het belangrijkste doel de weg; als je het pad volgt, met alle verwarrende bochten, kom je vanzelf bij de uitgang”, zo vertelt zij, in haar galerie die ‘vernoemd’ is naar het kenteken van de auto van haar schoonvader uit de jaren vijftig van de vorige eeuw (de letter M stond voor de provincie Gelderland). Het wezenlijke verschil tussen een doolhof en labyrint wordt duidelijk in Verheuls grote verzameling boeken en publicaties over het labyrint en die ook in haar galerie terug te vinden is. De Ruurlose laat tijdens KunstOogst een aantal etsen zien die geïnspireerd zijn op het labyrint en men kan haar labyrint-archief inzien. Bezoekers kunnen zelf ook druktechnieken uitproberen. 

Succesvolle exposities
Béa Verheul is een Zeeuwse van geboorte, die door de liefde terechtkwam in Ruurlo. Van de ruimte en de zee naar de bomen. Een kunstenaar in hart en nieren, opgeleid aan de AKI (Enschede). Jarenlang exposeerde ze haar werk op nationale maar ook internationale exposities. Zo exposeerde ze onder meer in België, Duitsland, Frankrijk, Portugal, Bulgarije, Amerika en Polen. En met groot succes. Ze behaalde vele prijzen. “En daar ben ik best wel trots op. En dat was soms flink aanpoten in mijn nazomer-carrière”, zegt ze met enige trots. Na de open dagen van KunstOogst neemt museum KRONA uit Uden haar labyrint–archief op in de collectie.

Inspiratiebron
Verheul was in Ruurlo in de jaren negentig van de vorige eeuw de bedenker en oprichter van KunstKring Ruurlo en later voor de afdeling De Berkel van Kunst in de Kamer. Ook zorgde ze als gemeenteraadslid van de voormalige gemeente Ruurlo voor een actief kunstbeleid en organiseerde ze een aantal jaren labyrint-manifestaties met meerdere kunstenaars in de bossen van Staatsbosbeheer in Ruurlo. Al tijdens haar afstuderen in 1993 aan de de Academie voor Kunst en Industrie in Enschede liet ze zich inspireren door de natuur, haar belangrijkste inspiratiebron. Thema’s als de zee en de bossen van de Achterhoek wisselen elkaar af in haar werken, lopen een poosje naast elkaar of veranderen van identiteit. Elk landschap geeft haar een ander gevoel. Zo geeft de zee haar een gevoel van ruimte en weidsheid en de bossen in de Achterhoek een gevoel van beslotenheid.

Overlevers
Om het gevoel van haar wandelingen weer te kunnen geven maakt Béa Verheul soms gebruik van de techniek monoprint. Dit is een directe druktechniek, waarbij voor elke afdruk de beelddrager, bijvoorbeeld zinkplaat, glasplaat of plastic, opnieuw wordt ingeïnkt en op de pers of met de hand wordt afgedrukt. Hierdoor ontstaat er altijd een unieke print, zoals de naam van de techniek ook aangeeft. Elk thema wordt door haar anders benaderd, omdat het landschap de beweging en het handelen van de kunstenaar bepaalt. Soms komt het landschap letterlijk terug in haar werk. Zo drukte ze voor een aantal prints met lange gedroogde grashalmen. Elke serie is het resultaat van uitvoerig onderzoek op inhoud, materiaal en vorm. Zij zegt over haar werk tenslotte: “Ik werk altijd sterk thematisch. Het onderwerp in kwestie verandert meer of minder van identiteit. De thema’s van mijn blijvende interesse hebben één ding gemeen, het zijn stuk voor stuk krachtige overlevers, bijvoorbeeld het labyrint de Ginkgo Biloba boom en figuren.”