Voor de allerlaatste keer van modelspoorbanen van Gerrit Hulshof

RUURLO – Het ontroerde hem zichtbaar toen Gerrit Hulshof vorige woensdagmiddag de laatste bezoekers aan zijn modelspoorbanen uitzwaaide. Pijn aan zijn gewrichten, versleten schouders, kortademig door COPD. Het lichaam belemmerde hem om nog langer zijn modelspoorbanen open te stellen voor publiek. Na ruim twintig jaar kan men sinds vorige week niet meer genieten van het levenswerk van de voormalige rundveehouder uit ‘t Ruurlose Broek die één van zijn veestallen omtoverde tot een schitterende bezienswaardigheid waar duizenden mensen in de afgelopen twee decennia van genoten.

Door Jan Hendriksen

“Ik probeer in de komende tijd de vijf modelbanen geleidelijk te verkopen. Voor de ‘Reurlse baan’ is inmiddels concrete belangstelling. Die is mij ook het dierbaarst. Stichting Museum Buurtspoorweg, die de museumspoorlijn tussen Haaksbergen en Boekelo explodeert, heeft contact met mij opgenomen. Daar is genoeg ruimte om de baan te plaatsen. En dat doet mij goed”, zo laat Gerrit weten, terwijl zijn vrouw Gerda keurig bijhoudt hoeveel bezoekers er zich op deze allerlaatste openstellingsmiddag melden. Gerrit hoopt dat de andere vier banen ook in goede handen komen. “Het is mijn levenswerk. De andere vier modelbanen, een Hollandse baan, een Alpenbaan, de Schwarzwaldbaan en Spoor 1, oftewel de baan die de Koninklijke trein van Märklin herbergt, zijn me ook erg dierbaar en het zou mooi zijn deze banen ook op een andere plek zo lang mogelijk voor anderen nog te bewonderen zijn. Bijvoorbeeld bij de modelspoorbaan De Seinpaal waarvan ik ook lid ben en die een onderkomen heeft bij Familiepark Cactus Oase hier niet zover vandaan in buurtschap De Bruil.’’ 

Engelengeduld
Gerrit Hulshof was ruim veertig jaar in de ban van treintjes, sinds zijn vrouw Gerda hem destijds met Sinterklaas een modelbouwset voor beginners schonk. Gerrit: “En toen ik vanwege gezondheidsredenen 25 jaar geleden stopte als melkveehouder, was het hek helemaal van de dam. Ik had ineens zeeën van tijd en de banen werden groter en groter. De zolder was op een gegeven moment te klein voor al die mooie banen en toen heb ik het boeltje naar onze oude vee schuur verhuisd.’’ Met engelengeduld bouwde Gerrit aan zijn kleine imperium vol met rails, stationnetjes en landschappen. Hulshofs verfijnde bouwsels waren sinds een jaar of twintig onder de zolderplanken van het voormalige Ruurlose stationsgebouw regelmatig in de zomermaanden toegankelijk voor publiek.

Definitief
Maar daar is nu definitief een eind aangekomen. En dat emotioneerde hem vorig week zichtbaar. “Maar daar loop ik niet voor weg. Het was mijn grote passie naast het spelen van toneel, toneelstukken schrijven, het regisseren van toneelstukken en het harmonica spelen dat ik nog steeds bij de Ruurlose Achterhookse Folkloredansers doe.”