Wandelen
Voor de 12e keer nam ik deel aan de Nijmeegse 4daagse. Een hele happening en zeker na twee jaar ‘afwezigheid’ van dit evenement.
Wat bezielt mensen om vier dagen te gaan wandelen? En dat met zovelen.
Dat is een vraag die me vaak gesteld wordt.
Deze wandeltocht is aan regels gebonden, dat kruisje krijg je niet zomaar. De minimale afstand die gelopen wordt, is aan leeftijd gebonden. Het is een prestatie leveren, een uitdaging aangaan. Vervolgens heeft het ook iets, om met zovelen te wandelen, je loopt als het ware nooit alleen. Wandelen, te voet gaan; voor je plezier of sport.
Het is genieten van de omgeving, de natuur, maar ook van elkaar.
Iedere 4daagse is weer anders, ook al zijn de routes veelal hetzelfde. Ieder wandelt zo met zijn of haar eigen verhaal en al wandelend worden die verhalen gedeeld.
Zo maar onderweg, word je deelgenoot van iemands levensverhaal.
maakt ruimte in je hoofd en is daardoor een zeer geliefde bezigheid die steeds populairder wordt.Ik vond het deze 12e keer – die uiteindelijk een driedaagse werd - weer een hele belevenis. Geen één vierdaagse is hetzelfde, steeds weer zijn er andere omstandigheden. Het weer, de mensen, de routes, maar zeker ook je eigen gemoedstoestand zijn daarbij van invloed.
, met zovelen… een uitdaging. En juist op moeilijke momenten is daar de supporter aan de kant die je als het ware moed inspreekt, als een steuntje in de rug.Ons leven kan zijn als een wandeling…
Er kunnen omstandigheden in uw of jouw leven zijn, waarin je het gevoel hebt: ‘ik sta er alleen voor’.
Dan kan het je ineens overkomen, dat er iemand is, die een vraag stelt of dat er zo maar een lied of gedachte door je hoofd schiet, waardoor je iets van kracht of moed ervaart.
Vol houden, soms tot het uiterste gaan, je zinnen verzetten en oog en oor hebben voor de kleine dingen die er toe doen.
Zou dat ook iets van God kunnen zijn?
Hij die zegt: ‘Ik zal er zijn’, die ook een stukje met ons oploopt…op de weg door het leven.
Ik wens jullie mooie ‘wandelingen’ toe.