Bijzondere Hongaarse onderscheiding voor Eibergse Leni Bakker
EIBERGEN - Ze kwam ter wereld in Koog aan de Zaan en maakte vele omzwervingen in ons land voordat ze uiteindelijk in Neede en later in Eibergen terecht kwam. Haar karakter is wellicht met ‘eigenzinnig’ te omschrijven, maar evenzo zijn de woorden standvastig, doelgericht, verzorgend en humaan van toepassing. Na dertig jaar humanitaire inzet voor Hongarije, ontving ze donderdagochtend uit handen van de buitengewoon-gevolmachtigde Hongaarse ambassadeur in Nederland dr. András Kocsis het Gouden Kruis van Verdienste.
Door Rob Weeber
Leni Bakker (78) vertrok vanuit de Zaakstreek naar het Gooi om te worden opgeleid tot kinderverzorgster. Het werk bracht haar vervolgens naar Elspeet. Toen het werk als kinderverzorgster stopte, was het advies van het arbeidsbureau opticien of metaalbewerker. Ze koos voor het laatste en was de enige vrouw in de opleiding. Door een stage bij Werkspoor in Sneek kwam ze in het noorden terecht. Ze solliciteerde daarna voor een baan bij Werkspoor. De vrouw van de directeur drong op haar aanname aan en zo geschiedde. Leni nam ook zitting in de ondernemingsraad en later in de Centrale Ondernemingsraad van Stork. Ze wilde zo een lans breken voor andere vrouwen die ook voor de metaal wilde kiezen. Het dienstverband daar zou echter om medische redenen niet lang duren. Ze werd uiteindelijk voor 100% afgekeurd.
Ze leerde haar Hongaarse partner tijdens een Rijnreisje kennen
Tijdens een Rijnreisje ontmoette ze haar huidige Hongaarse partner, Sándor Dobos. Hij was de kok op het schip. Op z’n zeventiende ging hij op vakantie naar Nederland, waar zijn vader al woonde, en besloot te blijven. Leni hield na het reisje contact met zijn vrouw en toen die overleed, ging ze in 1989 samen met hem verder. Dat was ook het jaar dat haar activiteiten voor Hongarije begonnen. Sándor nam regelmatig goederen mee naar familie in Hongarije. Leni echter zocht een goed doel. Dat werd een kinderinternaat op een landgoed met kasteel, nabij het dorp Fót. Op het terrein stond een kinderdorp waar zo’n 320 kinderen gehuisvest waren. Het begon eind 1989 met speelgoed en kleding. Daarna organiseerde ze diverse (geld)inzamelingacties waarmee fietsen en bedden en later zelfs meubels en computers werden gefinancierd. De dekbedovertrekken werden door haar zelf genaaid. In 1997 bestond het kinderdorp 40 jaar. Door hun inzet voor het dorp ontvingen ze een oorkonde van de minister van sociale zaken. Ze waren inmiddels ook al bevriend met de graaf en gravin die een deel van het kasteel bewoonden. Het werk voor het kinderdorp stopte in 2002.
De stichting haalde 50.000 euro op voor een bejaardentehuis
In 1994 werd ze lid van de Stichting Haaksbergen-Hongarije. De stad had een uitwisseling met de stad Nagykörös. Samen met de stichting haalde ze in 2013 50.000 euro op ten behoeve van een bejaardentehuis aldaar. Toch voelde Leni zich niet voldoende betrokken bij de stichting en hoewel ze lid bleef, ging ze weer haar eigen weg. Ze regelde onder andere tweedehands computers voor een school, haalde het politieteam van Nagykörös naar het ‘World Police Indoor Soccer’ evenement in Eibergen en reisde jaarlijks met een groep gehandicapten naar Hongarije. Toen dit in 2010 stopte, concentreerde ze zich op een tweede bejaardentehuis in Nagykörös en een stichting voor licht-gehandicapte kinderen. Voor hen heeft ze inmiddels al zo’n 480 truitjes gebreid en poppetjes gemaakt van de restjes wol. Ze werkt ook samen met enkele breiclubjes die onder meer dekens maken.
Het was haar man die enkele jaren terug al een erkenning voor haar werk aanvroeg op de Hongaarse ambassade in Nederland. Toen echter kwam er geen reactie. Tijdens het jaarlijkse herdenkingsfeest van de Hongaarse Revolutie van 1848 in Den Haag kwamen ze nadien met de huidige ambassadeur in gesprek. Dit keer leidde het wel tot het toekennen van het Gouden Kruis van Verdienste.
