Diamant voor echtpaar Schutte-Voskamp
We publiceerden dit artikel twee weken geleden. Helaas was de foto toen niet goed uitgesneden: de bruidegom was er grotendeels 'afgevallen'. Daarom het artikel nogmaals, nu met de complete foto: het diamanten paar en de burgemeester.
BORCULO - Het is zestig jaar geleden dat Gerrit Schutte (1938) en Hendrika Voskamp (1939) elkaar het jawoord gaven. Beide zijn afkomstig vanaf de boerderij in het mooie dorp Gelster. Nu woont het diamanten paar in Borculo.
Door Rob Weeber
Gerrit kan nog gepassioneerd vertellen over zijn geboortedorp Gelselaar. Het leven was toen nog eenvoudig en het dorp kende in die jaren maar liefst drie bakkers, drie kruideniers, een smid en een 'pik' de plaatselijke benaming voor de schoenlapper. Het was ook een natte gemeente, een toestand waaraan het de naam Ganzendorp te danken heeft. De wegen bestonden uit modder- en zandwegen, slechts twee waren er verhard.
De eerste grote verandering bracht de verplichte ruilverkaveling in de jaren vijftig teweeg. Ook de boerderij van Gerrits ouders werd herverkaveld. Onder meer kwam er een verharde weg dwars door de percelen. Iedere boerderij moest immers aan een verharde weg komen te liggen. Het meeste getroffen door die ruilverkaveling werd Beltrum, daar verdween een groot deel van het coulisselandschap, aldus Gerrit. Hoewel hij thuis de boerderij niet overnam, bleef hij wel in de landbouwsfeer werken. Hij volgde 1 à 2 dagen per week de lagere landbouwschool en hielp in die andere dagen mee met het kadastreren van de gevolgen van de ruilverkaveling. Daarna bezocht hij de Rijks Landbouw Winterschool in Winterswijk, te vergelijken met een tegenwoordige middelbare landbouwschool. Hij fietste dan van Gelselaar naar Neede en stapte daar op de bus. Vooral in de winter was dat geen pretje. Na de Winterschool kwam hij terecht op de proefboerderij in Hoogland, nabij Amersfoort. Daar zat prof. dr. Grashuis, dierenarts en directeur van de Stichting voor Moderne Veevoeding De Schothorst. Gerrit deed daar allerlei proeven met voer. Vanaf zijn trouwen kreeg hij een baan bij de Coöperatie in Borculo. Hier had hij tot taak de boeren voor te lichten omtrent het gebruik van voer en bemesting. Het was de tijd dat de Nederlandse landbouw sterk gericht was op groei en intensivering. Gerrit ging daar in 2000 met 62,5 jaar met pensioen.
Gerrit en Hendrika zaten op dezelfde lagere school, maar hadden toen nog geen weet van elkaars aantrekkingskracht. Het 'scharrelen' gebeurde pas later, onder meer tijdens de dansavonden bij Kiffen en Baan in Geesteren, de Buitensingel in Borculo en zelfs bij De Zon in Goor. Na hun trouwen verhuisden ze naar Neede. In 1965 echter vertrok het paar naar de stad Borculo, waar het nog steeds woont.
Nu nog heeft Gerrit een stukje land met kippen en ezels. Vooral aan die laatste beesten is hij erg gehecht. Als hij 's morgens langs fietst, dan balken ze hem tegemoet bij wijze van herkenning. Een keer liep hij met een ezel ter hoogte van het Zone.college. Het dier weigerde nog iedere vorm van beweging en pas met duwhulp van enkele leerlingen - trekken had geen enkele zin - kregen ze het dier weer in beweging. Hij is de leerlingen nog dankbaar voor de hulp.
De grote passie van beide echtelieden was ontegenzeggelijk het reizen. Het begon met een kampeervakantie, maar toen het wat beter ging, begonnen de buitenlandse reizen door ontelbare landen over de gehele wereld. Met een laatste reis naar Curaçao, zo'n tien jaar terug, eindigde het wereldavontuur. Stilzitten echter zit niet in zijn natuur. Nog steeds is hij vrijwilliger bij Museumboerderij De Lebbenbrugge in Borculo.
Het echtpaar kreeg drie kinderen en drie kleinkinderen.