Foto: Erik Homan
Foto: Erik Homan

Casper de Gier

Skeeleraar/schaatser - 23 jaar - Uit Laag-Keppel

Oudjaarsdag. De dag waarop het een traditie is om even niet stil te staan bij al het vasts en vloeibaars dat achter je kiezen verdwijnt. Vanaf het moment dat je ontwaakt uit je horizontale modus rollen de restantjes van de met-roomboter-besmeurde kerststol naar binnen en signaleert de 'pling!' van de oven dat niet veel later de eerste lading aan oliebollen – bedekt met een niet-te-zuinige laag aan poedersuiker – één of meerdere ronden zal gaan maken rondom de woonkamertafel. Richting de avond zullen de glazen water plaats maken voor alcoholische consumpties, knappen de zakken chips open en maken de oliebollen een zoveelste comeback alvorens de kurk van de champagnefles schiet. Direct na twaalven nodigt het vuurwerkvertier uit om een wensenronde door de buurt te maken en zal iedereen uiteindelijk dik tevreden onder de wol kruipen.

Dit is hoe ik mij oud en nieuw kan herinneren, op de alcoholische consumpties na natuurlijk. Herinneren ja, want als ambitieus sporter is een Oudjaarsdag zoals bovenstaand omschreven, inmiddels alles behalve normaal. Begrijp me niet verkeerd, ook als sporter is het goed om zo nu en dan een moment te pakken en alles los te laten. Even niet bezig te zijn met de training, je voeding en het aantal slaapuren. En dat gebeurt op momenten ook écht wel. Die alcoholische consumpties worden in de één- a twee-weken-durende rustperioden tussen de skeeler- en schaatsseizoenen heus wel genuttigd. Maar als marathonschaatser is oud en nieuw hiervoor niet een heel geschikt keuzemoment, want voor ons is Nieuwjaarsdag de dag waarop het felbegeerde rood-wit-blauwe tricot veroverd kan worden!

Het Nederlands kampioenschap marathonschaatsen staat sinds een aantal jaar steevast op Nieuwjaarsdag ingepland en rood-omcirkeld in ieders agenda. Uit ervaring weet ik dat een Nederlandse titel iets speciaals is. Met skeeleren won ik afgelopen jaar mijn eerste Nederlandse titel, maar helaas zijn er nog geen wedstrijden geweest waar ik deze driekleur heb kunnen dragen. Bij het marathonschaatsen is gedurende het winterseizoen élke week een wedstrijd. Elke week mag één persoon met trots zijn of haar rood-wit-blauwe pak aantrekken. Een heel jaar lang. Dat kan niet anders dan machtig mooi zijn!

Samen met mijn ploegmakkers van marathonschaatsteam Bouwselect gaan we 150 ronden lang (60 kilometer) tot en met de allerlaatste centimeter de strijd aan om de deze driekleur te veroveren. Plof neer op de bank en zorg dat de televisie op Nieuwjaarsdag om 17u30 aan staat op de NPO / NOS voor de live-uitzending van deze titelstrijd, dan geven wij extra gas d'r bij!