Schaatskoorts in Ruurlo

Harde werk van IJsclub zorgt voor prachtige schaatsdagen

Door Peter Vorderman

RUURLO - Afgelopen donderdagochtend vroeg kwam het langverwachte 'it giet oan' van IJsclub Ruurlo: "Vandaag baan open vanaf 10:00 uur. Het ijs is mooi glad en waterpas. Wij wensen iedereen veel schaatsplezier!" Het bericht ging als een lopend vuurtje rond en de schaatsen werden razendsnel uit het vet gehaald. Rond het middaguur was het al gezellig druk op de prachtige baan aan de Wiersseweg. De eerste dag telde naar schatting al ruim 500 bezoekers, de tweede ongeveer 750. Vrolijke muziek klonk over de baan en de Koek en Zopie deed uitstekende zaken, waarbij warme chocolademelk traditioneel favoriet was. Onder een grijze 'sneeuwlucht' was het een heerlijk 'Hollandsch' tafereeltje. Ruurlo ging twee prachtige schaatsdagen tegemoet.

Elk jaar is het weer spannend of de weergoden schaatsend Ruurlo gunstig gezind zijn. Aan het enthousiasme van bestuur en vrijwilligers van IJsclub Ruurlo ligt het in ieder geval niet. Omdat het ijs nog niet dik genoeg was en toch een aardig pak sneeuw was gevallen, begonnen deze enthousiastelingen tot laat in de avond de baan van 400-500 meter alvast met de hand te vegen. Totdat het ijs dik genoeg was voor een lichte veegmachine. Voorzitter Geert Cornelissen (36): "We doen het voor al die blije gezichten, die we straks gaan zien. We hebben er met onze gemotiveerde club veel lol in en genieten van de schaatskoorts. Bovendien is het een beetje sport om als een van de eerste echte natuurbanen open te gaan. Maar dat doen we natuurlijk alleen als het verantwoord is. Als je erdoor zakt, krijgt je trouwens hooguit natte kuiten. Vanochtend was het gelukkig zover, met zes-zeven centimeter ijsdikte was het krap aan, maar kon het net. En de baan ligt er prachtig bij, spiegelglad en zonder oneffenheden."

Marathon
Op de vraag waarom Ruurlo met haar fantastische baan dan niet mee concurreert naar het houden van de eerste marathon op natuurijs, legt oud-voorzitter Gert van der Mast (64) uit: "Haaksbergen heeft een baan met een harde asfalt ondergrond. Daar wordt steeds een laagje water op gesproeid, waardoor het ijs hard aangroeit en dan is de vereiste dikte van drie centimeter snel bereikt. Onze baan is een echte natuurbaan, een ondergelopen weiland. Daar moet het ijs naar beneden aangroeien tot minstens een dubbele dikte als Haaksbergen en dat proces duurt gewoon langer. Eigenlijk is Haaksbergen dus maar een soort kunstijsbaan", grijnst van der Mast.
Beide bestuurders vertellen ook wat leuke wetenswaardigheden: "Onze ijsbaan ligt op 2 hectare gepachte grond van de Gemeente Berkelland en we hebben een contract voor dertig jaar kunnen afsluiten. Op het clubhuis rust geen hypotheek, het is tot stand gekomen met sponsoring en veel professionele zelfwerkzaamheid. Elk jaar begin december pompen we ruim 4.000 kubieke meter pulswater op de baan. We boffen dat het water niet snel wegzakt, we moesten zelfs drainage aanleggen. In de zomer grazen vleeskoeien (dikbillen) op het terrein en die moeten natuurlijk niet wegzakken in de blubber. We zijn primair een gezelligheidsvereniging, maar willen bij langere vorstperiodes ook wel wedstrijden voor de dorpsjeugd gaan organiseren. Het ledenbestand is gemiddeld 850 leden en we ontvangen jaarlijks circa 200 passanten. De schaatsliefhebbers bestaan voor 60 procent uit jeugd en 40 procent volwassenen. Een langdurig gemiddelde is dat de baan vijf dagen per jaar open is. Bijzonder is ook dat wij baangarantie geven, dwz. als de baan vanwege 'slecht weer' een jaar niet open kan, wordt een dagje gezellig schaatsen op een kunstijsbaan georganiseerd." "En een seizoenkaart kost het astronomische bedrag van maar liefst tien euro", knipoogt Cornelissen.

Gezellig
Maar zo'n uitstapje is dit jaar niet nodig, want op de baan gaat het er ondertussen gezellig aan toe. Ukkies met een schaatshulp, vroeger waren dat stoelen, die hun eerste schaatspogingen doen. Vaders die kinderen op een sleetje voorttrekken. Moeders die omgetuimelde ontroostbare kinderen overeind helpen. Jonge meisjes op kunstschaatsen, die giebelend de baan rond gaan. Jongens die hun uiterste best doen om indruk op ze te maken. "In het donker met onze romantische baanverlichting, bloeien wel eens kortstondige kalverliefdes op", grinnikt van der Mast. Schoolklassen die 'onderwijs' krijgen op de ijsbaan. Behoedzame volwassenen op noren, van wie de een duidelijk meer bedreven is dan de ander. Uiteraard ook ervaren wedstrijdschaatsers, die op klapschaatsen strakke rondjes draaien en geroutineerd de andere schaatsers ontwijken. Mensen met een gezonde blos op de wangen, die tussendoor in de kantine even van een beker dampende chocolademelk genieten. Bestuursleden die rondlopen en een oogje in het zeil houden. "En ook al krioelt dat allemaal door elkaar heen, gelukkig doorgaans wel in dezelfde richting, gaat het meestal goed. Wel komt eens in de paar jaar een onfortuinlijke val met een botbreuk voor. Maar we prijzen ons gelukkig dat incidenten of ruzies nauwelijks voorkomen, schaatsen is toch een heel plezierig en sociaal gebeuren", aldus een tevreden Cornelissen. "Jammer dat zaterdag de dooi invalt, want wat ons betreft had de vorst nog een hele tijd mogen aanhouden."