Eva Schuurman presenteert haar bundel op Mañana Mañana
VORDEN - Eva Schuurman, de Wichmondse woordkunstenares, presenteert op donderdagavond haar bundel Kleine Trampolines op het festival Mañana Mañana in Vorden. Behalve voor de presentatie van het boekje met verzamelde columns en sporadische gedichten, komt Eva naar het festival om poëtische monumentjes voor bezoekers te bouwen.
Dichter des Achterhoeks, columnist voor Achterhoek Nieuws, trouwambtenaar, jurywinnaar bij het Concours om de Wim Sonneveldprijs (cabaret) en tekstschrijver voor Herman van Veen. De geboren Amersfoortse heeft een CV om trots op te zijn, maar presteren is allang niet meer het hoofddoel in haar leven, sinds ze 'thuiskwam' in de Achterhoek. "Ik ben hier rustiger en meer bescheiden geworden." De gemoedelijke nonchalance - vergelijkbaar met het Mañana-gevoel - die haar zo aanspreekt in de Achterhoeker, heeft ze zich meer eigen gemaakt.
Presentatie bundel
Kleine Trampolines
Een mooi beeld van die weg naar 'volwassenheid' geven de columns die ze sinds 2014 schrijft voor Contact, de lokale krant in Vorden en omstreken. Een selectie daarvan - afgewisseld met wat 'sporadische gedichten' - zijn te lezen in de bundel Kleine Trampolines. 'Toegankelijk klein en bezielend groots haalt Eva Schuurman immense onderwerpen terug naar de overzichtelijkheid van het dagelijks leven. Ze vindt troost in de papiercontainers langs de weg en durft soms op de rand van de achterdeur maar net de wereld aan. Tot ze op de trampoline haar kleine veerkrachtige wonderen ziet staan', zo wordt de binnenkant van het boekje aan de buitenkant beschreven. Tijdens de presentatie ervan op donderdagavond, zal ze op geheel eigen wijze haar werk voordragen. Het boekje zal onder andere te koop zijn bij de Bruna in Vorden.
Gedicht klaar terwijl je wacht
Later tijdens het festivalweekend zoekt Eva regelmatig haar eigen afgetimmerde hokje op, dat ergens in het Mañana-landschap verscholen ligt. Festivalgangers kunnen daar een vragenlijstje invullen en aan de Dichter des Achterhoeks geven. Het luik van haar hokje gaat dan voor enkele momenten dicht. Eva stoeit met de woorden en maakt op een ouderwetse typemachine een persoonlijk gedichtje klaar terwijl je wacht. Ze hoopt dat bezoekers met een lach op hun gezicht en een blijvende herinnering aan Mañana Mañana het festival verlaten.