Afbeelding

A.L Snijders | Hermandad & poëzie

Opinie

Mijn Bretonse tuinman weet veel. Als ik moeilijkheden met mijn mobiele telefoon heb, weet hij de oplossing. Ook weet hij hoe je moet reageren als een hommel je in je blote voet bijt, hij plast erop en legt uit hoe de urine werkt aan de genezing. Ook gaat hij wel eens met vrouw en kinderen in een bos slapen, de kinderen in een hangmat, de volwassenen op de grond. De politie vindt zijn open auto aan de rand van het bos, vrij toegankelijk. De agenten vinden zijn adres en constateren dat ook het huis niet afgesloten is. Ze vinden papieren en gaan terug naar het bos waar de familie slaapt. Zij roepen de voornaam van de vrouw, maar iedereen houdt zich stil. De volgende ochtend keren de mannen van de wet terug, de zon komt op, de familie wordt gevonden. De tuinman uit Bretagne onthult zijn drijfveren, hij houdt niet van afsluiting. De agenten wijzen hem op het feit dat we hier in Nederland zijn, de tuinman antwoordt dat hij ook in dit land tegen afsluiting is. Hij krijgt geen bekeuring. Dat vind ik toch weer tof van onze hermandad.

Nu iets anders. Ik heb enige weken geleden op deze plaats een gedicht overgeschreven van de Russische dichter Vladislav Chodasevitsj. Daar reageerde een dame op met een korte brief, die ze naar deze krant stuurde: Ze vond het een prachtig gedicht. Kon ik haar vertellen in welke bundel het staat. Ja, dat weet ik, het staat in de bundel Het glas dat geen leugens verdraagt. Op het punt van poëzie ben ik teerhartig. En zeker als iemand belangstelling toont. Daarom schrijf ik speciaal voor deze dame weer een prachtig gedicht over van Vladislav Chodasevitsj. Het heeft geen titel, maar het is geschreven in 1927, en dat is ook wat waard.

In de winterse regendag, bei met hun pak,
– Hij met een hutkoffer, zij met een zak –

Gaan door Parijs over plassenparket
Man en vrouw met hinkende tred.

Lang volgde ik die twee met hun sjouw
En ze kwamen bij het stationsgebouw.

De man zei niets, niets zei de vrouw.
Waar wou je ook, vrind, dat het stel over sprak?

Hij met die hutkoffer, zij met die zak.
En dat klakken van hak naast hak.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant