An Huitink en Jo Klomp tien jaar geleden tijdens de herdenkingsexpositie in Serooskerke waar zij zichzelf terugzagen op foto's uit 1953. Foto: Archief Old Reurle Jan Hendriksen

An Huitink en Jo Klomp tien jaar geleden tijdens de herdenkingsexpositie in Serooskerke waar zij zichzelf terugzagen op foto's uit 1953. Foto: Archief Old Reurle Jan Hendriksen  

Ruurlose ‘moddermeisjes’ ruimden het slib van de Watersnoodramp op

Maatschappij

RUURLO/SEROOSKERKE - Ze werden liefkozend ‘moddermeisjes’ genoemd: jonge vrouwen, die nadat het water van de Watersnoodramp in 1953 was gezakt in Zeeland vrijwillig gingen helpen bij de schoonmaak van ondergelopen woningen. De toen 23-jarige An Huitink uit Ruurlo was één van die ‘moddermeisjes die via het Rode Kruis het plaatsje Serooskerke op het eiland Schouwen-Duiveland te hulp schoot. 

Door Jan Hendriksen

In totaal lieten 1836 mannen, vrouwen en kinderen het leven. Honderdduizend mensen moesten vluchten terwijl ze probeerden te redden wat er nog redden viel en bijna de helft van de dijken in Zuidwest-Nederland werd kapot gebeukt tijdens de grootste Nederlandse natuurramp van de twintigste eeuw. Hulp kwam er van diverse kanten. Uit Nederland en van daarbuiten. Ruurlo liet zich niet onbetuigd.
Nu zeventig jaar later herinnert de inmiddels 93-jarige An Huitink zich nog goed hoe ze met diverse andere Ruurlose ‘meisjes’ de inwoners van Serooskerke spontaan hulp aanbood en in de jaren daarna met een Ruurlo’s cabaretgroepje voor de Serooskerkse inwoners in Renesse voor vertier zorgde. Woensdag 1 februari 2023 tijdens een speciale herdenking in de Hervormde Kerk georganiseerd door de Dorpsraad van Serooskerke staat voorzitter Jos Schröer van de Dorpsraad van het 280 inwoners tellende dorp stil bij de vele praktische hulp die Ruurlo destijds gaf.
Bij de vorige grote herdenking tien jaar geleden was An Huitink persoonlijk nog aanwezig. Deze keer niet. Jos Schröer leest wel het gedicht voor dat An tien jaar geleden speciaal voor die gelegenheid schreef. Schröer vertelt dat diverse Ruurloërs in de eerste jaren na de ramp warme banden met Serooskerke onderhielden. “Ze waren ook aanwezig bij de opening van ons Dorpshuis in 1955. En kinderen uit ons dorp zijn na de ramp ook regelmatig op vakantie in Ruurlo geweest. We kijken met dankbaarheid terug op dit stukje gezamenlijke geschiedenis.”

Geadopteerd
Ruurlo had destijds samen met de toenmalige Achterhoekse gemeente Wisch en de gemeente Krommenie (Noord-Holland) het Zeeuwse dorp geadopteerd dat toen driehonderd inwoners telde. Vijftien mensen werden in Serooskerke verzwolgen door het Noordzeewater. Mede op initiatief en onder leiding van burgemeester Tuyll van Serooskerke onderhield Ruurlo na de ramp nauwe contacten met het dorp op Schouwen-Duivenland. Zo brachten Ruurloërs in het voorjaar van 1953 hulpgoederen naar het getroffen dorp en werd er naast het schoonmaken van de huizen door dokter Bakker ook een film over de ramp gemaakt.
An Huitink kan zich die schoonmaakwerkzaamheden nog goed voor de geest halen. Om de huizen weer bewoonbaar te krijgen moesten ze worden ontdaan van al het zeeslib. “De schelpen zaten tot hoog aan de muren.” Als intermezzo en tevens om de band met Serooskerke destijds te versterken kregen de bewoners gedurende een aantal jaren in Renesse ontspanningsavonden aangeboden. “Die werden vanuit Ruurlo georganiseerd en in het nabijgelegen Renesse gepresenteerd door een speciaal Ruurlo’s cabaretgroepje dat onder leiding stond van de heer Gerdes, toenmalig hoofd van de Sint Willibrordusschool. Een van de leden van dat groepje was Jo Klomp-Dijkman (89) uit Ruurlo. Kortgeleden heb ik samen met Jo tijdens een gezellige middag bij De Bundeling nog één van de versjes gezongen die we tijdens die avonden presenteerden”, vertelt An met enige trots.

Konvooi
Zeker viermaal vertrok na de ramp vanuit Ruurlo een konvooi van auto’s vergezeld door een vrachtwagen van de gemeente Ruurlo richting Zeeland. Bij één van de ritten was de vrachtauto volgeladen met twintig mud aardappelen, 1100 blikken bonen, kachels, ledikanten, een babyuitzet en 22 cakes om de nood in het dorp te lenigen en voor een toneel- en zanguitvoering om de bewoners een avond te amuseren. De adoptie werd op 10 december 1955 beëindigd met een feestavond in Serooskerke waarbij Ruurlo het Zeeuwse dorpje ter afsluiting meubilair aanbood voor een inmiddels nieuw gerealiseerd dorpshuis.

In een apart kader

Gedicht An Huitink 31-01-2013 Watersnoodramp 1953

‘t Jaar was nog geen twee maand oud toen trof een ramp ons kleine landje en velen vonden er de dood. 

De dijken braken en ’n vloedgolf bracht verwoesting, overal. Dierbaren, je vee, je huis, het werd je zomaar cru ontnomen, hoe, is ’t mogelijk dat ’n mens in ’t leven toch kan overkomen?

Er is gevochten om te leven, men hielp zoveel men kon, ’t natuurgeweld was niet te keren en velen dachten: God, waarom?

Maar stoere Zeeuwen gingen werken aan herstel van hun bestaan. Luctor et Emergo’ in ’t vaandel, Zo is het destijds gegaan.

De ramp zullen wij niet vergeten Wat ’n verdriet het heeft gebracht. Jaren zullen wij herdenken, alle aandacht hier aan schenken.

'Moddermeisjes' en hulpverleners uit Ruurlo. Foto: Dorpsraad Serooskerke

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant