Ruurlose slipjacht kent weer prachtige route

Honden zijn tot twee keer toe (bijna) de weg kwijt

Door Jan Hendriksen

RUURLO - “Oei, de honden lopen niet het spoor dat ik getrokken heb, Ze wijken een klein stukje uit. Maar gelukkig, ze komen weer op het goede spoor.” ‘Sliptrekker’ Henk Klein Bluemink stond zaterdagmiddag rond half twee aan de Tolhutterweg tegenover boerderij Goossens te wachten op de meute honden en de jagers die deelnamen aan de Ruurlose slipjacht. Hij was de eerste van drie ‘sliptrekkers’ die ieder op een van de drie runs de route uitzetten met de met vossenurine doordrenkte juten zak. 

Slipjachtcomité Ruurlo bestaande uit Anton Bretveld, Gerrit Flierman en Henk Kleine had voor de leden van de Koninklijke Nederlandsche Jacht Vereeniging (KNJV) weer een aantrekkelijke en pittige jacht uitgezet over een lengte van ruim zestien kilometer, verdeeld over drie runs. Bij slipjachten, die soms vossenjachten worden genoemd, wordt al jaren geen echte vos meer gebruikt als lokaas. De slip met met vossenurine zorgt voor het spoor dat de honden volgen. Het gaat dwars door weilanden, houtsingels en sloten.

Natuurlijke hindernissen
Deelnemers die op hun paarden achter de honden aanreden kwamen voor de 38ste ‘Reurlse’ jacht uit het hele land naar Ruurlo. “De Achterhoek is erg geschikt voor een slipjacht. Het landschap bevat veel natuurlijke hindernissen. Het Ruurlose comité heeft weer een mooie route uitgezet door weilanden en over sloten”, vertelt fieldmaster Bernhard Minnen die al aan tal van Ruurlose jachten deelnam tijdens de pauze na de tweede run in buurtschap Veldhoek.
Bij de stops tussen de runs is er voor de ruiters telkens tijd voor een drankje. Bij de pauze na de eerste run stond voorzitter Anton Bretveld van het Ruurlose comité in het bijzijn van familieleden even stil bij het overlijden vorig jaar juni van het 74-jarige comitélid Gerrit Klein Bluemink (Gert van Goossens). Deze maakte jarenlang deel uit van het comité. “Gerrit onderhield altijd goede contacten met de grondeigenaren. Want zonder hun medewerking kunnen we een dergelijke jacht als deze niet organiseren.” Op gepaste wijze namen na de herdenkingswoorden van Bretveld jagers en toeschouwers een minuut stilte in acht.

Spoor bijster
Tijdens de tweede run weken de honden van het spoor af doordat ze in het open veld in buurtschap ‘t Veller achter het spoor van een ree aangingen. “De natuur kun je niet sturen”, legde Bernhard Minnen uit. Na enig geduld van de jagers konden de ‘huntsmen’ de honden weer op het spoor krijgen. De ijskoude wind tijdens het wachten stelde het geduld van de jagers en het publiek dat aan de Tolhutterweg/Buitenvelderweg stond danig op de proef. Maar toen de honden en de jagers de jacht vervolgden leverde dat sfeervolle foto’s op.

Gejuich
Op het Kerkplein waar de jacht onder hoorngeschal van start ging waren de veertig jagende leden van de Koninklijke Nederlandsche Jacht Vereeniging officieel welkom geheten door wethouder Gerjan Teselink van de gemeente Berkelland. Samen met de jagers proostte hij met een glas cherry brandy, de zogenaamde ‘stirrup cup’, op een geslaagde jacht. En dat werd het uiteindelijk ook, ondanks de onderbreking op ‘t Veller.
Als beloning voor alle inspanningen ontvingen de meute honden bij de eindkill op de parkeerplaats van oefenterrein ‘t Windmollenveld van Rijvereniging en Ponyclub Ruurlo aan de Rommelderijk de welverdiende koeienpens. De jagers, het organiserende comité en alle vrijwilligers verzamelden zich na afloop van de jacht bij café-restaurant De Keizerskroon waar de jacht werd geëvalueerd en de winnende doelpunten van Oranje met gejuich werden ontvangen.

Meer foto’s op de website www.achterhoekfoto.nl