Anneke Beijk heeft al die jaren in de onderbouwgroepen gewerkt. “Ik geniet van de onbevangenheid van jonge kinderen. Ze zijn puur en nieuwsgierig." Foto: PR

Anneke Beijk heeft al die jaren in de onderbouwgroepen gewerkt. “Ik geniet van de onbevangenheid van jonge kinderen. Ze zijn puur en nieuwsgierig." Foto: PR

‘Juf’ Anneke Beijk zal alleen de snottebellen niet missen

Algemeen

RUURLO - Voor ‘juf’ Anneke Beijk is het vrijdag 16 juli de laatste keer dat ze ’s ochtends vroeg met haar fiets richting de Schoolstraat gaat om haar werkdag op de Kerst Zwartschool te starten. Na ruim 28 jaar werkzaam te zijn geweest op deze school heeft zij besloten om met vervroegd pensioen te gaan. Eindelijk geen snottebellen meer!

“Het is tijd om een stapje terug te doen en wat meer tijd te krijgen om samen met mijn man, onze kinderen en de kleinkinderen te gaan genieten. Mijn ouders hebben ook steeds meer zorg nodig. Ze wonen niet naast de deur en daar ga ik nu ook meer tijd voor krijgen”, zegt Anneke. Afgelopen vrijdag is al een voorzetje genomen op het naderend afscheid met een receptie in kleine kring. Hierbij waren vanzelfsprekend Anneke’s gezin, (oud-)collega’s en de clusterdirecteur van Stichting OPONOA aanwezig.
Mardine van der Spoel, locatiecoördinator van de Kerst Zwartschool, roemde de betrokkenheid, betrouwbaarheid en collegialiteit van Anneke. “Altijd staat Anneke voor iedereen klaar. Zelf in de schijnwerpers staan, dat doet ze liever niet. Ook dit afscheid zou ze het liefst stilletjes voorbij willen laten gaan. Maar iemand die zo lang met zoveel plezier bij ons heeft gewerkt laten we zeker niet met stille trom vertrekken.”

Onbevangenheid
Anneke Beijk heeft al die jaren in de onderbouwgroepen gewerkt. “Ik geniet van de onbevangenheid van jonge kinderen. Ze zijn puur en nieuwsgierig. Geen dag is hetzelfde en elke groep is weer anders. Die diversiteit maakt dat ik dagelijks met plezier naar school ben gegaan.”
Op de laatste schooldag voor de zomervakantie zal juf Anneke afscheid nemen van de kinderen van de Kerst Zwartschool. Natuurlijk ook op haar eigen bescheiden manier. Op de vraag of er misschien iets is wat ze níet zal gaan missen vertelt Anneke lachend: “Jazeker, er is één ding waar ik al die jaren veelvuldig mee te maken heb gehad, maar waar ik nog steeds verschrikkelijk van gruwel: snottebellen!”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant