Ilse en Geert van Tuil zette Bertha Tackenkamp (midden) vorige week letterlijk en figuurlijk in het zonnetje. Foto: Jan Hendriksen.

Ilse en Geert van Tuil zette Bertha Tackenkamp (midden) vorige week letterlijk en figuurlijk in het zonnetje. Foto: Jan Hendriksen. 

‘Bertha al 50 joar an ‘t wark bi-j De Keizerskroon’

Algemeen

RUURLO – Het was absoluut geen grap. Bertha Tackenkamp – Dijkman (66) was op 1 april op de kop af vijftig jaar werkzaam bij café-restaurant De Keizerskroon. En dat heeft de geboren en getogen Ruurlose geweten. Prominent was bij de ingang van het etablissement aan de Dorpsstraat een groot spandoek opgehangen met de tekst ‘Bertha al 50 joar aan ‘t wark bi-j De Keizerskroon; Achter de tap en het fornuus, doar veult ze zich thuus!!!’. Eenzelfde tekst was terug te vinden op een spandoek bij haar woonhuis.

Door Jan Hendriksen

Het is anno 2021 een vrij uitzonderlijke gebeurtenis, dat iemand vijftig jaar werkzaam is bij dezelfde ‘baas’. Dat zegt ook genoeg over de verstandhouding tussen beide partijen. “Bertha dit is voor jou misschien heel gewoon, maar voor ons ontiegelijk bijzonder. Je bent altijd kind aan huis geweest en heb lief en leed met ons in al die jaren gedeeld. Voor mij was je een tweede moeder”, aldus Geert van Tuil.

Het was in het voorjaar van 1971 toen Bertha’s vader wat in de ‘fles’ bij Gerrit en Jo van Tuil in het café kwam halen. Geert was nog maar zo’n jongetje. “Ik heb nog iemand nodig in het achterhuis en in de keuken”, zo sprak Gerrit. ”Ik heb nog wel iemand voor jou”, aldus Bertha’s vader. En zo kon het gebeuren dat Bertha een paar dagen later bij Gerrit en Jo in dienst trad. “Ik had net mijn diploma van de huishoudschool behaald en was op zoek naar werk”, zo vertelt Bertha als ze gezellig met de familie Van Tuil en haar collega’s in het café van De Keizerskroon haar gouden jubileum viert. “Het is nu door de corona misschien een rare en rustige tijd. Maar ik kan terugzien op een prachtige en drukke tijd. En die is nog niet teneinde want ik blijf gewoon bij Geert en Ilse werkzaam. Menigeen zou na zoveel jaren een punt achter zijn werkzame carrière zetten. Maar ik kan mijn werk en de mensen om mij heen nog niet missen”, zo verklaart Bertha.

Oergezellig
Met veel plezier kijkt ze terug op onder meer alle partijen en feesten waar ze altijd zowel achter als voor de schermen voor klaar staat. Bertha gekscherend: “Ik sta bij menig bruidspaar in de fotoalbums. Niet alleen bij het huwelijksfeest zelf maar ook bij het 12,5-, 25- en 40-jarig huwelijksfeest. Toen was het gebruikelijk om dat ook groots te vieren. Ruim 25 jaar werkten mijn man Frans en ik samen tijdens deze feesten bij De Keizerskroon. Hij als ober in de zaal en ik achter de tap. En ik heb heel wat ‘muddes’ aardappelen weg geschild voor de diners en buffetten. Wat dat betreft zijn de tijden veranderd. Tegenwoordig worden dergelijke mijlpalen allemaal wat kleinschaliger gevierd. Bruiloften waren en zijn de hoogtepunten uit al mijn jaren hier evenals de Septemberfeesten en de Meikermissen. De Meikermissen zijn er niet meer en van de Septemberfeesten heb ik, nadat de horeca-activiteiten een aantal jaren geleden naar de Blikmansweide zijn verplaatst, afscheid genomen. Het was altijd hard werken maar oergezellig. Het motto tijdens die dagen was steevast: zien, horen en zwijgen.”

Borrel
Bertha heeft in al die vijftig jaar heel wat hulpen en obers zien komen en gaan. “Maar we vormden altijd een hechte ‘familie’ met elkaar.” Een anekdote uit de lange reeks die Bertha oplepelde tijdens het gesprek uit de tijd dat er door een vaste groep mannen volop gekaart werd in het café: “Zo af en toe kwam men bij het klaverjassen wel eens een ‘mannetje’ te kort. Tussen de werkzaamheden en de rook van de dikke sigaren door legde ik dan snel een kaartje mee en dronk op nadrukkelijk verzoek van diezelfde mannen ook een borrel mee. Prachtig. Tegenwoordig ondenkbaar.”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant