Sander Grootendorst draagt het winnende verhaal voor in een YouTube-video. Foto: fragment uit video.

Sander Grootendorst draagt het winnende verhaal voor in een YouTube-video. Foto: fragment uit video.

VIDEO

Winnend verhaal schrijfwedstrijd: licht in donkere dagen

Algemeen

ACHTERHOEK - Aan mij de eer om als vervanger van de door ziekte verhinderde A.L. Snijders de inzendingen van de schrijfwedstrijd van Achterhoek Nieuws, de uitgever van deze krant, te beoordelen. Ik heb me zo goed mogelijk van deze taak gekweten en met plezier de korte verhalen gelezen. Als enig jurylid was ik het na ampel beraad met mezelf eens over de keuze voor het winnende verhaal.

Door Sander Grootendorst

Sommige inzenders pakten de handschoen op en benaderden de kenmerkende stijl van A.L. Snijders. Dan begeef je je op glad ijs – z’n manier van denken en schrijven is onnavolgbaar –, maar ik moet zeggen dat er toch zonder meer geslaagde bijdragen tussen zaten.

Mooi ook dat enkele verhalen in de streektaal zijn geschreven, wat aansluit bij de inhoud van de prijs voor de winnaar: Tante Rikie’s tweede onmundig mooie verhalenboek. Dat bevat immers verhalen die van het Nederlands in het Achterhoeks zijn vertaald. Een goede zaak, vindt de eenmansjury, dat in deze tijden van globalisering de regionale, lokale taal nog steeds een inspiratiebron is voor interessante cultuuruitingen. Wat volgens mij voor alle talen en dialecten geldt: je kunt er dingen in uitdrukken op een manier die in andere talen soms net niet precies is over te brengen. Neem nu dat ene streektaalwoord dat in het (verder in het Nederlands gestelde) verhaal van de winnaar terecht is gekomen.

De jury is van mening dat de winnaar – ik zal het maar verklappen: het is een winnares – een origineel, vindingrijk kort verhaal heeft geschreven. Een sprookje is het. We zitten eind december traditiegetrouw in de donkere dagen rond kerst. Dit jaar zijn die dagen door de pandemie zogezegd nog donkerder. Dan kunnen we wel wat extra licht gebruiken. Het winnende verhaal biedt ons dat. In een interview met Fokke Obbema zei A.L. Snijders: ‘Het leven is een klein spleetje licht tussen twee eeuwige perioden van duisternis.’ Hij citeerde de Russisch-Amerikaanse schrijver Vladimir Nabokov.

Wij citeren winnares Monique Nicole uit De Heurne en baden ons in Achterhoeks zonlicht.


Sander Grootendoorst is journalist en een groot liefhebber van boeken. Voor de twaalf weekbladen van Achterhoek Nieuws verzorgt hij maandelijks de rubriek Sander Leest. Daarin recenseert hij een boek dat een link heeft met de Achterhoek.

Een aller-zonnigst sprookje

Voor jou geschreven door Monique Nicole vanuit de Achterhoek, de zonnigste kant van het land.

Mijn allerbeste vriendin heet ‘Zon’.
Elke dag zoekt ze mij op of ik haar.
Ondertussen weet ik waar ik haar kan vinden ’s morgens. Het leukste is als ze net haar stralende bolletje laat zien boven de horizonlijn. Dan ben ik zo blij.
Ze is er niet voor mij alleen hoor, moet je weten, het ligt ook niet aan haar als je haar niet ziet. Nou ja, soms zijn er zoveel wolken die vóór haar liggen dat je haar niet kúnt zien, maar ze is er wel.
Dat kun je zien aan haar daglicht.
Maar op een zonnige dag, als ze helemaal naar boven is gekropen, kun je haar pas echt goed zien en haar warmte voelen.
Beter kun je niet te lang naar haar kijken want ze heeft zo’n krachtige uitstraling dat dat niet goed is voor je ogen. Ze is dan ook een echte ster met ster-allures.
We hebben onlangs haar verjaardag feestelijk gevierd.
Ze is maar liefst 4,59 miljard jaar geworden. Dat waren best veel kaarsjes om uit te blazen.
Ook schijnt ze van lichtjaren ver, maar op eigen zonkracht komt ze behoorlijk dichtbij.
Ze vertelde me pas een ijzersterk verhaal zoals alleen zij dat kan. Dat, onze planeet, de aarde, wel 960.000 keer in haar past als ze helemaal hol zou zijn. En dat als je al die aardbollen dicht tegen elkaar aan zou leggen, er wel plek is voor 1,3 miljoen aardes.
Ongelofelijk! En dan noemen ze haar een ‘Gele Dwerg’?
Op een mooie zonnige dag vroeg ik haar wat ze later, over miljoenen jaren, graag wilde worden.
Nou, zei ze vol trots, dan wil ik een ‘Rode Reus’ worden. Waarom een Rode Reus? Vroeg ik haar.
Ze antwoordde:
‘Ze noemen me nu dan wel een “Gele Dwerg” en dat moet ik accepteren, maar later wil ik toch echt groot, groter, grootst zijn. En ... rood, roder, roodst.’
En toen moest ze opeens weg, ook al was het haar verjaardag. Ik zag haar nog in volle glorie ondergaan. In de prachtigste kleuren, dat wel, en ook zag ik al best veel rood in haar.
Tot morgen, zei ik.
‘Ik hou onmundig veel van jou.’

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant