Tweede Kamerlid René Peters blij verrast door aanpak Jeugdzorg in Berkelland

NEEDE - In 2015 delegeerde het Rijk de Jeugdzorg naar de gemeenten, gepaard gaande met een bezuiniging op de toelagen. Sindsdien is het alle hens aan dek voor de gemeenten om de jeugdzorg op niveau en betaalbaar te houden. In 2019 kondigde Berkelland nog aan zo’n 2,5 miljoen te willen bezuinigen op de jeugdzorg. Maandag kwam CDA Tweede Kamerlid René Peters op werkbezoek in Berkelland om ervaringen uit te wisselen omtrent de aanpak van de jeugdzorg.

Door Rob Weeber

Na de ontvangst door leden van het CDA-afdeling Berkelland in de Grote Kerk in Neede, presenteerde de gemeente in het naastgelegen aulagebouw de nieuwe aanpak die zij met haar jeugdzorgbeleid voorstaat. Opvallend was de uitspraak van wethouder Marijke van Haaren dat de jeugdzorg nationaal bezien niet meer geld behoeft, maar juist minder belemmering vanuit Den Haag in de decentrale besluitvorming. “Er kan meer met hetzelfde geld,” gaf ze aan. Preventie is daarbij de stip op de horizon. Berkelland heeft samen met zeven Achterhoekse gemeenten een Regionaal Preventieakkoord Achterhoek opgesteld en staat nu voor de uitvoering ervan.

Hester van Zwet, opdrachtgever Jeugd gemeente Berkelland, ging dieper in op het nieuwe beleid. De Regio Achterhoek werkt samen met 130 zorgpartners die, ieder op eigen, specifiek terrein, de zorg voor het kind behartigen. Het pad is breed en loopt van collectieve preventie (bijvoorbeeld bibliotheek en zomertoer) tot en met gedwongen zorg (bijvoorbeeld reclassering en jeugdbescherming). De uitgangspunten zijn: Leefwereld van het kind centraal houden, Normaliseren en demedicaliseren, Systemisch werken, Zo thuis mogelijk laten opgroeien en Voor en door bewoners. Gestreefd wordt naar een integraal beleid, één gezin, één plan, één regisseur. Het ontlokte René Peters de vraag of het streven naar een integraal beleid met één gezin, één plan, één regisseur niet bijt met het werken met 130 zorgpartners. Teveel specialisatie geeft volgens hem ketenvorming en daarmee oplopende kosten. Van Zwet gaf aan dat de gemeenten dit standpunt delen en vanaf 2022 het aantal zorgpartners gaat terugbrengen.

Susan Woerdman gaf een presentatie over Kind & Echtscheiding. De gemeente zet hoog in op voorlichting en advies rondom scheiding. Onder meer zijn trainingen voor scholen ontwikkeld over hoe met een kind om te gaan wiens ouders in scheiding liggen. Ook zijn zogenaamde ‘Kies-trainers’ aangesteld, trainers voor kinderen en scheiding (kies). Uitgangspunt is dat kinderen niet in de knel moeten komen door de scheiding van hun ouders. Nieuw is het ‘scheidingsloket’, waarin diverse specialisten met elkaar samenwerken, zoals een kinderarts, notaris, een lid van het Voormekaar Team, BOR-vrijwilliger (BOR = Begeleide OmgangsRegelink voor scheidingskinderen; red.), et cetera. Het belangrijkste doel is de voortzetting van het ouderschap na de scheiding. Algemeen is de opvatting dat de toekomstige ‘winst’ het juist inschatten van de achterliggende hulpvraag en oplossing is. Te vroege, te late of te lichte zorg bieden zijn risico’s die de jeugdzorg niet beter en niet goedkoper maken. Of, zoals René Peters het uitdrukte, het is beter een chirurg op de EHBO-afdeling te zetten dan een coassistent. Hij pleitte voor voldoende opleidingsniveau binnen de zorg.

Na een bezoek aan Jimmy’s Neede en het Tussenstaphuis in Eibergen, was er een afsluitende bijeenkomst in ’t Spieker in Eibergen. Hier konden zorgpartners en (para)medici hun ervaringen delen en vragen stellen. Tevens werd er gepraat over waar de kansen voor samenwerking liggen. Huisarts Berendsen bijvoorbeeld erkende dat je als huisarts ‘smal’ kijkt en vaak geen weet hebt van achterliggende problematiek. Zij pleitte voor multidisciplinaire samenwerking waardoor er preventief meer kan worden gedaan.

Wat wethouder Van Haaren betreft, moeten de Voormekaar Teams meer met (para)medici in overleg. Zij beaamde verder de logica van de vraag van René Peters waarom de sociale dienst niet betrokken is bij bijvoorbeeld een schuldhulpverleningstraject. Dat ligt volgens Van Haaren aan de scheiding van Participatiewet, WMO en Jeugdwet. Het goede nieuws echter is dat er onlangs in de regio Oost-Achterhoek gesprekken op gang zijn gekomen onder de noemer ‘Samen aan het stuur’ tussen de sociale dienst en de Voormekaar Teams. René Peters toonde zich uiteindelijk blij verrast door alle goede initiatieven die in de regio worden genomen om de jeugdzorg naar een beter en financieel beheersbaarder niveau te tillen.

Marijke Van Haaren tenslotte wees op de Berkellandwijzer, waarin alle informatie voor inwoners en professionals te vinden is over formele en informele organisaties rond wonen, zorg & welzijn, werk & inkomen, kinderen en jeugd.