Borculoër Paul ter Horst ziet niet op tegen 130 jaar

BORCULO - Paul ter Horst (61) kreeg in 2002 een zwaar auto-ongeluk waardoor hij naar eigen zeggen in puin lag. Hij verbleef een jaar in het ziekenhuis, revalideerde nog eens zeven jaar en kreeg zes keer een coma ter verwerken. Inmiddels is hij er weer redelijk bovenop en vastberaden om zijn oude dag in gezondheid door te brengen. Oud worden vindt hij geen straf, mits de kwaliteit van het leven goed is. Hij wist van een 'vitaminepil' die mensen oud kon laten worden. Na zijn gehele revalidatietraject had hij maar een doel, zo snel mogelijk in contact komen met de wetenschap achter die pil.

Door Rob Weeber

Naar eigen zeggen staat hij aan de vooravond van het experiment waarmee hij de strijd tegen veroudering kan aangaan. "Ik ben naarstig op zoek gegaan naar een ingang bij de wetenschap om mee te kunnen doen als testpersoon. Als ik maar niet te laat ben, dacht ik, maar vanaf zestig jaar ben je de ideale kandidaat. In Nederland is Andrea Maier een van de experts op dit gebied. Zij is hoogleraar interne geneeskunde en ouderdomsgeneeskunde aan de universiteiten van Melbourne en Amsterdam en onderzoekt hoe je ouderdomsverschijnselen kunt tegengaan. Bij haar heb ik mij aangemeld als testpersoon. De verwachting is dat we komend voorjaar weer contact hebben, waarna ik zou kunnen starten als testpersoon. Ik wil dan het middel rapamycine slikken. Dit medicijn is al op muizen getest en bleek een positief effect te hebben op het verouderingsproces en de verlengde levensduur."

Sinds 2009 wordt er al getest op muizen met de stof rapamycine. Inmiddels zijn er ook al testen met mensen uitgevoerd, maar alles staat nog in de kinderschoenen. Het medicijn rapamycine is geen onbekende, het wordt al sinds 1999 ingezet om afweermechanismen in het immuunsysteem tegen te gaan bij transplantaties. Andrea Maier heeft diverse interviews over het onderwerp gegeven, onder meer bij Zomertijd. Haar interesse voor het tegengaan van ouderdomsziekten is vooral vanuit wetenschappelijk oogpunt. Zij wil absoluut geen eeuwig leven creëren, maar is vanuit de medische wetenschap geen tegenstander van een hoge leeftijd, zelfs niet als dat 130 jaar betekent. Zij doet onderzoek met zogenaamde senolytica, geneesmiddelen die zich richten op het verwijderen van senescente cellen, beschadigde cellen in ons lichaam die niet meer kunnen delen, maar wel aanwezig blijven. Door deze cellen weg te halen, krijgt het lichaam meer weerstand en is beter bestand tegen ziekten die op latere leeftijd vaker voorkomen, zoals luchtwegaandoeningen. Zij pleit echter altijd voor een combinatie van medicijnen en gezond eten en bewegen. Menselijk gedrag is volgens haar een belangrijke voorwaarde om oud te worden.