Saartje did it again

RUURLO - De mooie zwarte classic Labrador van Peter Vorderman uit Ruurlo heeft weer eens een fraai reukspoor afgegeven. Tijdens een jachthondenwedstrijd op topniveau, onder de naam 'The Best of the Best', viel ze weliswaar niet in de prijzen, maar bracht wel alle uitdagende apporten van grote afstanden keurig naar haar baas. Daarmee behaalde ze het felbegeerde certificaat, wat lang niet alle deelnemers is gelukt. Saartje is inmiddels bijna negen jaar en sluit hiermee haar wedstrijdloopbaan in deze discipline van de jachthondensport op zeer succesvolle wijze af.

Door Lydia ter Welle

The Best of The Best (TBOTB) is een jachthondenwedstrijd op topniveau, georganiseerd door de Stichting Jachthonden in Opleiding (JIO), voor combinaties die het voorgaande jaar goed hebben gepresteerd in de hoogste klasse van diverse soorten apporteerwedstrijden. Zoals de Nimrod, de Champions Trophy, de Orweja Working Test (OWT) Finale en Meervoudige Apporteer Proeven (MAP). Deelname is alleen mogelijk op uitnodiging en maximaal 24 honden mogen meedoen. "Omdat wij in 2017 aan de Nimrod hebben meegedaan, heb ik in 2018 een beetje rustig aan gedaan. Wel hebben we een paar veldwedstrijden gelopen, waarvan we er zelfs een hebben gewonnen met een 1U CACT, de hoogste kwalificatie. Maar laat die nu net niet meetellen voor de TBOTB kwalificatie, hoewel het wel een apporteerwedstrijd is op zeer hoog niveau. Een leerpuntje voor de organisatie", knipoogt Vorderman. "Maar het lot was ons gunstig gezind. Er kwam een zogenaamde wildcard beschikbaar, voor honden die tijdens de TBOTB 2018 goed hebben gescoord. Dat was bij ons het geval en de wildcard viel in onze handen, waarmee we werden uitgenodigd voor deelname."

De deelnemers leggen vier uitdagende apporteertesten af, in nagebootste jachtsituaties. Iedere test bestaat uit drie apporten, waarbij koud wild (uit de diepvries) wordt gebruikt. De testen bestaan uit waterwerk, dirigeren en markeren, zelfstandigheid en een combinatie hiervan. De moeilijkheidsgraad en afstanden zijn op Nimrodniveau of soms zelfs daarboven. Enthousiast schetst Vorderman wat van zijn belevenissen: "Hoewel ik de naam van de wedstrijd maar nou-ja vind, die had best wat neutraler mogen zijn, is de wedstrijd zelf zeer uitdagend en tot in de puntjes georganiseerd. Proeven waarbij ik, maar ook Saartje, op het puntje van de tenen moet lopen, vind ik geweldig kicken. Zo stuur je de hond op 80 meter afstand naar een grote waterplas, waar ze totaal uit zicht verdwijnt en geheel zelfstandig een reukspoor van een eend moet vinden en volgen over een paar honderd meter. En na een aantal heel spannende minuten komt mevrouw dan trots die eend nog brengen ook. Of je moet de hond over een afstand van 225 meter precies naar een punt sturen (dirigeren) waar een kraai ligt. Dergelijk precisiewerk op die grote afstanden lukt alleen in goed teamwork tussen baas en hond en na zeer gedegen training."

Een certificaat wordt alleen behaald als alle apporten succesvol bij de baas zijn afgeleverd. Dat is afgeleid van de jachtpraktijk, waarbij de weidelijkheid vereist dat alle geschoten wild wordt binnen gebracht. "Je laat geen geschoten mogelijk gewond wild liggen in de natuur", benadrukt Vorderman. "En dat is ons dus gelukt. Even dreigde het trouwens nog fout te gaan, want Saartje kwam een stuk wild brengen dat niet door de organisatie was neergelegd. Omdat de hond dat natuurlijk niet kon weten, is na juryberaad dat apport alsnog goedgekeurd. De meeste apporten gingen goed tot super, een paar niet even briljant, maar het doel is bereikt: alles binnen. Saartje is inmiddels bijna negen jaar (63 mensenjaren) en moest opboksen tegen veel jongere honden, waaronder vooral field trial werklabradors. Maar laat die kleine pit bull van me maar schuiven. Ze is niet de snelste, maar ik kan haar nog prima om een boodschap sturen. Het is op dit moment echt uniek in Nederland dat een classic (traditionele) Labrador van bijna 9 jaar nog zo goed op dit hoge niveau kan meekomen", vertelt Peter met ingetogen trots.