Foto: Ernst de Corte en Guus Westdorp. Foto: PR
Foto: Ernst de Corte en Guus Westdorp. Foto: PR

Ernst de Corte brengt liedjes van zijn vader

Algemeen

'Lied van mijn vader' bij Zonnebloem en KunstKring

RUURLO - 'De wereld waar ik van droom' is een van de ruim drieduizend liedjes die wijlen Jules de Corte componeerde. Het is tevens het mooiste liedje voor zoon Ernst de Corte (1960) die samen met pianist Guus Westdorp onder de titel 'Lied van mijn vader' al vier jaar zijn vaders repertoire in de theaterzalen vertolkt. Zondag 14 april treedt hij in Ruurlo op, een van zijn (nog) zeldzame optredens in de Achterhoek.

Door Rob Weeber

Het was zeker geen vanzelfsprekendheid dat zoon Ernst in de voetsporen van zijn vader zou treden. Een toevallige gebeurtenis echter deed hem beseffen hoe waardevol en vooral ook betekenisvol en tijdloos zijn vaders liedjes waren. Muziek was voeger thuis een vanzelfsprekendheid in huize De Corte. Vader had een uitzonderlijk talent voor de piano, moeder speelde piano en mandoline en ook de dochters bespeelden het toetseninstrument. Dat was iets teveel piano voor Ernst. Zijn interesse ging meer uit naar de snaren van de mandoline en het gitaarspel van de rockbands uit die tijd, zoals Deep Purple. Hij begon met (school)bandjes en speelde later in begeleidingsbands van gevestigde muzikanten, maar ambieerde nooit een solocarrière. Ernst nam er zelfs een vaste baan bij toen hij een gezin had. Dat maakte hem onafhankelijker van de grillige muziekwereld. Maar het zorgde er ook voor dat hij wat kieskeuriger kon zijn omtrent zijn muzikale keuzes. Toch kwam het moment dat hij wel op de voorgrond trad, nota bene met de liedjes van zijn eigen vader die hij in zijn jeugd maar 'zozo' vond.

"De aanleiding voor de ommezwaai ligt aan het begin van de jaren negentig. Ik werkte als gitarist in een studio in Den Haag, waar op een dag mijn vader een opname deed. Ik kreeg de demo's mee naar huis en ben er toen eens voor gaan zitten. Dat feit groeide letterlijk uit tot een muzikale kennismaking met pa. Ik leerde hem beter kennen door zijn liedjes, werd erdoor geraakt en zocht de verdieping. Zijn muziek is prachtig, zijn teksten zijn confronterend, maar nooit belerend. Hij sprak zich uit en wilde de mensen tot nadenken aanzetten. Mijn nieuwsgierigheid leidde tot diepere gesprekken met hem over zijn maatschappijbeeld, zijn opvattingen over het leven en de mensen. Eigenlijk wilde hij een betere wereld voor iedereen, maar hij zag tegelijkertijd dat dit niet mogelijk was. Die tegenstelling zie je aangrijpend terug in zijn liedje 'De wereld waar ik van droom'. Het begint met de zin 'De wereld waar ik van droom, is vrolijk en zonder zorgen.' Het eindigt echter met 'Die wereld is veel te fijn om openlijk te bespreken. Men zou hem onmiddellijk breken en breken doet altijd pijn.' Wim Sonneveld karakteriseerde ooit zijn liedjes als een 'goedaardige verontwaardiging over misstanden in het leven'. Ik denk niet dat je het treffender kunt uitdrukken."

'Kerk en God hebben niets met elkaar te maken'

Jules de Corte werd in Brabant geboren en reeds op zijn eerste jaar blind als gevolg van een oogontsteking. Het geeft hem nooit somber gemaakt. Integendeel, hij bleef altijd een vrolijke man met veel humor. Door zijn handicap echter werd hij naar het blindeninstituut gestuurd, waar hij werd opgevoed door fraters en nonnen. Met 21 jaar verhuisde hij naar Delft en relativeerde vanaf dat moment meer en meer zijn toen nog enigszins beperkte kijk op de wereld en met name ook zijn religieuze opvoeding. Het bracht hem zelfs in een haat-liefde verhouding met het geloof, een van de tegenstrijdigheden in zijn leven die hem en zijn muziek zo kenmerken.

Kerk en God hadden niets met elkaar te maken, zo vond hij. Zijn lied 'De Poort' verwoordt en verbeeldt op treffende wijze deze opvatting. 'Ik heb een half uur bij de poort gekeken… ik heb geen troon gezien waar God op zat, wel vloog er een witte duif voorbij met in haar bek een takje levensgroen. Dat God ons in het uur genadig zij, als wij de laatste kruisgang moeten doen.' Jules overleed in 1996. Zijn liedjes zijn tijdloos en zeker ook voor jongeren actueel. Het zijn monumenten die door Ernst weer tot leven gewekt zijn. "Het is geen ode aan mijn vader, het is meer", bekent hij. "Ik heb een betere band met hem na zijn dood gekregen."

Op zondagmiddag 14 april treedt Ernst de Corte met pianist Guus Westdorp op in de theaterzaal van het Kulturhus in Ruurlo met zijn programma 'Lied van mijn vader'. Het concert is een samenwerking tussen de KunstKring Ruurlo en het jubilerende De Zonnebloem, afdeling Ruurlo/Borculo/ Haarlo. Het Kulturhus ligt aan de Nieuwe Weg 5, Ruurlo. Aanvang: 14.30 uur. Er zijn nog kaarten beschikbaar, te verkrijgen aan de kassa van de theaterzaal.

Foto: Ernst de Corte en Guus Westdorp. Foto: PR

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant