Afbeelding
Foto: Nick Oostendorp

Ingezonden brief aan het college

Algemeen

Aan het college van Burgermeester en Wethouders van de gemeente Berkelland
Geachte college,
Aanleiding voor deze brief is het artikel van donderdag 30 nov. Jl. in dagblad Trouw (daarna gevolgd door andere landelijke bladen en ten slotte ook de regionale pers). Daarin wordt melding gemaakt van wijd verbreidde fraude door veehouders in de gemeente Berkelland. Naar schatting zo'n 25 % van de boerenbedrijven is de laatste jaren bezig geweest (en nog) om bermen te ontdoen van hun natuurlijke begroeiing waarna het even schaamteloos als achterbaks werd geannexeerd. Toppunt is het frauduleus meerekenen als eigen grond waarop mest gedumpt mag worden om zo in aanmerking te komen voor een EU subsidie. Voor het college is nu de maat vol. Men wil frauderende agrariërs persoonlijk aanspreken op hun gedrag en gaan handhaven waar landbouwgrenzen eindigen en gemeentegrond begint.
Ik begrijp dat het enige moed vergt om zich als gemeente teweer te stellen tegen een zo machtig bolwerk als de agrarische sector in Nederland is. Geen andere bedrijfstak ook die zo gewend is aan en verwend door overheidssubsidies. En dat al decennia lang. Reden genoeg om het college een compliment te maken.
Maar, het werd tijd. De goede observeerder (en daartoe reken ik mezelf, want ruim vijftig jaar doorkruis ik de Achterhoek, zomers op een racefiets en 's winters op een veldritfiets) was al jaren getuige van de landschappelijke aftakeling. Vooral de laatste tien jaar ging die verandering in sneltreinvaart.
Aangewakkerd door de beëindiging van het melkquotum verrezen opeens overal grote stallen. Tegelijkertijd zag je mooie weidegronden veranderen in monotoon grasland. Grasland, waarvan in sommige gevallen tot wel tien keer per seizoen (dit seizoen geteld van vanaf half april tot bijna eind november) gras werd geoogst. Vanzelfsprekend werd na elke maaibeurt dat veld opnieuw bemest, want die grote schuur vol met koeien blijft gewoon mest produceren.
Heel navrant was het om te zien dat er zomaar bomen verdwenen, karakteristieke wallen werden gesloopt en landschappelijk waardevolle struiken heel sneaky werden verwijderd. Daarvoor in de plaats kwam treurig gras of mais. De gevolgen waren voorspelbaar, de variatie van het dierleven keldert onophoudelijk. Allerlei soorten insecten en weidevogels decimeerden in aantallen. Wie deze zomer op zoek was naar een grutto, tureluur of wulp kon het schudden. Zelfs de kievit is binnen een paar jaar tijd een zeldzaamheid geworden. Alleen in Berkelland zou het al om zo'n 200 voetbalvelden aan grond gaan die geniepig in de binnenzak werd gestoken. Globaal teruggerekend is dat ruim 150 hectare grond. En dan ook nog het lef hebben daarvoor subsidie aan te vragen!
Het college gaat in gesprek met de daders en eigenlijk is een gesprek alleen wel heel erg coulant. Het herstel van de schade neemt Berkelland voor zijn rekening. Dat komt uit de algemene middelen en daarvoor draaien vooral anderen op.
Natuurlijk is het een illusie om te denken dat dit een exclusief probleem van Berkelland is. In alle agrarische gebieden van Nederland speelt hetzelfde probleem en het werpt een smet op de agrarische sector als geheel. In Berkelland schat men dat 25% van de boerenbedrijven doet aan landjepik. Was ik een fatsoenlijke agrariër zou ik me doodergeren, want de publieke opinie heeft nu eenmaal de neiging alles op één hoop te gooien.
Over de rol van Ministerie van Landbouw in deze mag je vragen stellen. Net zo werpt die hele affaire een bedenkelijk licht op de overkoepelende organisatie LTO. Daar zou men zich eens de hand in eigen boezem moeten steken en de vraag stellen: 'Wordt het niet hoog tijd dat we definitief breken met dat laffe cliënte isme en de boosdoeners onder onze leden bij de lurven pakken?' Ongetwijfeld ligt hier een mooie taak voor de nieuwe minister van Landbouw.
Wellicht hebt u als college het initiatief genomen voor een wezenlijke verandering, want uw voorbeeld verdient navolging. Ik kijk dan ook met belangstelling naar de reacties in andere gemeentes. Daaruit zal blijken hoeveel politieke realiteitszin en persoonlijke moed er schuilt in die Gemeenteraden.
Met vriendelijke groet,

Joep Scholten
Ruurlo

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant